- Kategoria:
Czynnie uczestniczył w działaniach francuskiego ruchu oporu podczas II wojny światowej, podczas której został ranny i aresztowany przez gestapo. Kary śmierci, na którą został skazany uniknął tylko ze względu na status duchowego.
Po wojnie, właściwie do końca swojego życia, obejmował stanowisko mera Dijon. Przy okazji przyjmowania delegacji, serwował gościom wyjątkowy napój. Początkowo nazywany blanc-cassis, koktajl powstały w 1841 roku, to napój złożony z lokalnych alkoholi – białego wytrawnego wina aligoté i likieru z czarnej porzeczki creme de cassis. Tu opowieści trochę się rozbiegają – jedna bowiem mówi, że Kir powrócił do starej receptury dlatego, że Niemcy zrabowali całe zapasy czerwonych win. Aby trochę oszukać smak, stwierdził, że białe wino z dodatkiem likieru porzeczkowego doskonale się nada. Inna wersja mówi o tym, że wina burgundzkie z ’45, szczególnie te ze szczepu Ligot, były bardzo kwaśne i nie dało się ich wypić bez dodatku słodkiego likieru.
Jakkolwiek by nie było, faktem jest, że Kir przywrócił koktajl do łask i w końcu też na jego cześć, przemianowano napój.
Do przygotowania kiru potrzebujemy dobrze schłodzonych alkoholi, a dodatkowo białe wino i likier muszą być zmieszane w odpowiednich proporcjach. Według klasycznych receptur z XIX wieku, likier powinien stanowić 1/3 koktajlu. Obecnie zaleca się, żeby była to tylko 1/5 objętości kiru, choć spotyka się również zalecenie, by na 9 części wina, przypadała 1 część likieru.
