- Kategoria:
Historia i pochodzenie szczepu furmint
Szczep winny furmint po raz pierwszy został odnotowany w 1623 roku. Jego nazwa pochodzi od łacińskiego określenia pszenicy – frumentum, co nawiązuje do złotego koloru wina otrzymywanego z tych winogron. Furmint narodził się w Kotlinie Karpackiej i jest głównym składnikiem znanych win aszú, które charakteryzują się korzenno-waniliowym smakiem oraz ciemnosłomkową barwą.
Geograficzna dystrybucja i charakterystyka krzewów
Większość upraw winogron furmint znajduje się na Węgrzech, stanowiąc ponad 70% ich światowej produkcji. Reszta upraw jest rozmieszczona głównie w Austrii (znany tam jako Mosel), Słowacji, Słowenii (znany jako Sipon), Włoszech i Niemczech. Winorośl furmint jest znana z odporności na skrajne warunki, zarówno na mrozy w Tokaju, jak i na suche i upalne lato. Jest to krzew o dużej żywotności, który nawet w starszym wieku nadal owocuje.
Warunki uprawy i preferencje klimatyczne
Szczep furmint rozwija się najlepiej w długie, słoneczne jesienie. Dzięki cienkiej skórce winogrona te łatwo oblegają się na szlachetną pleśń botrytis cinerea. W Tokaju szczególnie dobrze się czują nie tylko dzięki sprzyjającej pogodzie, ale także idealnej glebie składającej się z warstw glinki kaolinowej, porfiru i lessu. Furmint to szczep, który pączkuje szybko, ale dojrzewa późno, co często skutkuje winobraniem pod koniec października lub na początku listopada.
Charakterystyka wina z furminta
Wina wyprodukowane z szczepu furmint cechują się wysokim poziomem alkoholu i kwasowości. Choć nie są bogate w aromaty, są zharmonizowane, co jest ich zaletą. Wina wytrawne prezentują się jasnym żółto-złotym kolorem z odcieniem zieleni. Główne aromaty to jabłko, siano i lekka nuta pieprzu. W starszych Furmintach wyczuwalne są brzoskwinie, morele, orzechy włoskie i miód.
- Furmint pierwszy raz wspomniany w 1623 roku
- Główne miejsce upraw – Węgry
- Odporny na skrajne warunki klimatyczne
- Idealne warunki glebowe w Tokaju
- Wysoka kwasowość i alkohol w winach
