- Kategoria:
Po raz pierwszy nazwę Furmint odnotowano w 1623 roku. Zapożyczono ją od łacińskiego określenia pszenicy – frumentum, nawiązując do brązowo-złotego koloru otrzymywanego wina . Narodzony w Kotlinie Karpackiej szczep jest głównym składnikiem słynnych likierowych win aszú, które charakteryzują się korzenno-waniliowym smakiem oraz ciemnosłomkową barwą.
Uprawy Furminta w ponad 70% znajdują się na terenie Węgier. Pozostała część rozbija się głównie na Austrię (tam występuje jako Mosel), Słowację, Słowenię (znany jako Sipon), Włochy i Niemcy. Winorośl odporna jest zarówno na siarczyste mrozy nawiedzające co roku Tokaj, jak i na suche i upalne lato. Krzewy nie dają się chorobom i wykazują dużą żywotność. Rośnie bardzo bujnie, jest silny i nawet jako stary krzew, nadal owocuje. Furmint dzięki swojej cienkiej skórce łatwo może obrosnąć szlachetną pleśnią botrytis cinerea.
Ponieważ Furmint szybko pączkuje, ale bardzo późno dojrzewa (zdarza się, że winobranie odbywa się na przełomie października i listopada), lubi długą i słoneczną jesień. W Tokaju czuje się tak dobrze nie tylko ze względu na pogodę, ale także dlatego, że ma tam idealną dla siebie glebę. Ziemia jest pochodzenia wulkanicznego, ma warstwy glinki kaolinowej, porfiru i lessu.
Furmint po winifikacji odznacza się wysokim poziomem alkoholu i kwasowości. Bogaty w garbniki i kwas winowy nie ma zbyt dużo aromatów, jednak są one zharmonizowane. Wina wytrawne charakteryzują się jasnym, żółto-złotym kolorem z lekką domieszką odcienia zielonego. Główne aromaty to jabłko, siano i lekka nuta pieprzu. W Furmintach, które dojrzewały, czuć odpowiedni poziom kwasowości, aromaty brzoskwini, moreli, orzechów włoskich i miodu.
